បើសិនជាមនុស្សអាយុក្រោម ២០ឆ្នាំ ពួកគាត់ភាគច្រើនគិតថាពេលវេលា ហាក់ដូចជាដើរយឺតខ្លាំងណាស់។ តែលុះមកដល់អាយុ ៤០ឆ្នាំប្លាយ ទើបពួកគាត់ដឹងថា ពេលវេលាពិតជាហោះលឿនណាស់។ ដូច្នេះចូរលោកអ្នកគិតគូរជាមុនសិន មុននឹងទៅរកនរណាម្នាក់ ថាតើពួកគាត់សប្បាយចិត្តនឹងជួបសន្ទនាដែរឬទេ?
តួរយ៉ាងដូចជានៅក្នុងប្រអប់សំបុត្ររបស់ ជីម៉ែល ពេលដែលបុគ្គលណាម្នាក់ផ្ញើរសារទៅម្ខាងទៀត ហើយគេមិនឆ្លើយតប នោះនឹងមានរូបសត្វឆ្កែលេចចេញ នៅលើប្រអប់សារនោះជាក់ជាមិនខាន។ ពេលដែលយើងទៅរកគេ ប្រាកដ៏ណាស់ថាយើងពិតជាអន់ មិនថាក្នុងនាមជាមិត្តភ័ក្រ ឬក៏បងប្អូន ព្រោះម្នាក់ៗសុទ្ធតែត្រូវធ្វើការងារដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត។
ដូចដែលបានរៀបរាប់មកខាងលើនេះ ទោះបីជាលោកអ្នកមានគំនិតដ៏អស្ចារ្យមួយ ចង់បង្ហាញទៅដល់មនុស្សនៅជុំវិញខ្លួនអោយបានដឹង ក៏មិនត្រូវទៅប្រាប់គេដែរ ព្រោះពួកគាត់នឹងម៉ាក់ងាយថា មានតែគំនិត តែអត់កំណើត។ សូមរង់ចាំពួកគាត់មកធ្វើការអញ្ចើញ លោកអ្នកទៅពិភាក្សារជាផ្លូវការណ៏ នោះទើបបានគំនិតរបស់លោកអ្នកមានតំលៃ។
ចំពោះទស្សនៈខ្ញុំផ្ទាល់ ខ្ញុំត្រូវគិតជាមុនសិនថា តើភាគីម្ខាងទៀតនឹងទទួលបានអត្ថប្រយោជន៏អ្វីខ្លះ ពីការពិភាក្សារមួយនេះ ទើបធ្វើការសំរេចចិត្តណាត់ជួប ដោយមានការកំណត់ប្រធានបទ និងការយល់ព្រមពីភាគីម្ខាងទៀតដែរ៕
